Herkese merhaba !

Bugün günlerden Perşembe ve ben yine klavye başında sizleri bir güzel kitap eleştirisiyle daha buluşturmak üzere bekliyorum, tuşları tıkırdatıyorum :) Sizlerle bugün son zamanların en favori kitabı olan ve benim uzun bir süre önce okuyup bitirdiğim John Verdon'ın son kitabı ' Peter Pan Ölmeli ' nin eleştirilerini paylaşacağım... Umarım bu kitabı merak edenlere bir yol gösterici niteliğinde olur yazım... Daha fazla uzatmadan dilerseniz başlayalım :))
*

John Verdon'ın en son ve en favori kitabı ' Peter Pan Must Die ' - ' Peter Pan Ölmeli ' isimli kitabı Koridor Yayınları'ndan çıkma ve yaklaşık olarak 523 sayfa...
*
John Verdon benim için her zaman farklı bir yazar olmuştur... Onu ilk tanıdığım ' Aklından Bir Sayı Tut ' kitabı, bir dönüm noktası olup yazarı gözümde devleştirmiş ve unutamayacağım kitaplar listesinde her bir kitabı yer almıştır... Yeni kitabının çıktığını görür görmez kitabı edinmek istemiştim, çok şükür ki en son yazdığım kitap alışverişinde de belirttiğim gibi Kadıköy Akmar Pasajı'nda bulup edinebilmiştim... Benim için Verdon kitapları değerlidir...
*
Hal böyleyken yani yazarın kitapları benim için farklıyken elbette ki son kitabından da beklentim bir hayli yüksekti, size kısaca beklentilerinizi karşılayan bir kitap olacağının garantisini verebilirim... Ufak tefek noktalar elbette var olmasına rağmen...
*

Kitap yine bir Koridor kitabı ve kapak yine bir Koridor kapağı... Yine şekiller semboller ve şifrelerle dolu bir kitap... Kitabın aslında olmayan bu kapak tasarımıysa Koridor Yayınları'na ait,doğal olarak orijinal kapakta olmadığından kapağı tasarlayanın kendisinin yakıştırdığı bir ön kapak bu... Bu kısımda sadece 'SUS' kısmını anlamlandırabildim ben... 'SUS' birbirine hiç benzemeseler de kardeş olan Spalter'ları S ile belirtirken, arasında kalan 'U' ise birleşmeyi ya da ayrışmayı da sembolize edebilir diye düşünüyorum... Yine çok beğendiğim ve Verdon kitaplarında Koridor'un yaptığı eşsiz bir emek örneği diyebiliriz...
*
Kitabın ön kapağını beğenirken arka kapağını hiç beğenmediğimi söylemem gerek. Arka kapakta ne yazık ki okuyucunun merakını engelleyen ve Dave'in hareketleriyle ilgili ipuçları sunan kısımlar var.... Bence arka kapakta bilginin dozu bir tık aşağıda olmalıydı... Örneğin; Dave'in cinayeti çözerken bir düğüm olan cinayet mahalline ait kısımda atış yapılan noktadan atış yapılamayacağını bulması bize kitabın orta kısımlarına dair bilgi vererek merakımızı öldürmüş oldu ve bence bilinen bir şeyi okumak benim gibi polisiye severlerin pek de hoşuna gitmez :)
*

Arka kapakta yeterinceden de fazla anlatılmış ama ben yine de kısaca konuya değineyim : Carl Spalter annesinin cenaze töreninde başından vurulur, öncelikle felç olur sonrasında da ölür. Herkes sosyetik güzel karısından şüphelenir, çünkü karısının iş adamını aldattığı bilinmektedir. Jack Hardwick ise bu durumu şüpheli bularak Gurney'in kapısını çalarak yardım ister...Ve ortaya tahmini zor bir manzara çıkar...
*
Kitabımızın konusu da diğer Verdon kitaplarında olduğu gibi oldukça dikkat çekici... Yalnız arka kapakta seri katilin isminin verilmesi kitabın sonuna olan ilginin sadece Gurney'in onu yakalayıp yakalayamamasına çekilmesine neden olmuş... Ben katili önceden bilinen hikayeleri sevmiyorum, yukarıda da söylediğim gibi arka kapağı hiç okumamış olmayı dilerdim...
*
Kitabın sayfa sayısını tam kendime göre buldum... Beni beş yüz ve üstü ancak kesiyor polisiye romanlarda... Özellikle de Verdon'ın kitaplarındaki kadar keyif aldığım romanlarda...
*
Kitabın bir kaç yerinde çeviriye bağlı anlatım bozukluğu dikkatime takıldı, ancak bir taraftan da sayfa 57'deki son paragraftan bir önceki paragraf tam bir çeviri şaheseri olmuş. ::)
*
Kitabın başlangıcında Gurney ve evine dair gereksiz derecede fazla tasvir beni biraz sıktı açıkçası... Köy hayatına olan ilgisizliğimden olsa gerek, ya da şu anki ilgimin Gurney'in evinden ziyade işinde olmasından... :)
*
Kitap üç kısım ve yaklaşık 62 bölümden meydana geliyor... Ve her bir başlık sizi başka meraklara sürüklüyor... Bayılıyorum Gurney'in başlıklarına, hikayenin kendisi kadar merak uyandırıcı...
*
Kitapta yaratıcı benzetmeler de vardı, bana en tanıdık geleni tavuk-sansar benzetmesi oldu... Bu benzetmeyi de gayet yerinde ve uygun buldum...
*
Kitabın ara yerlerinde Madeleine'in arkadaşlarının da gelmesiyle ateşlenen felsefi tartışmalar kitaptaki koşuşturmacaya biraz ara verdiği gibi dozu da gayet makul seçilmiş..Biraz daha uzun olsaymış çekilmeyecekmiş canım :)
*

Romanda Peter Pan'ın tasvirini yetersiz buldum. Bir katille değil de sanki bir gölgeyle yarışıyormuşuz gibi... Ama bu adam sahici, o yüzden Gurney'e biraz daha fazla ipucu gerekiyordu... Oysa yazarımız bu konuda oldukça cimri davranmış... Herhangi bir sivri burunlu, kısa boylu adam Peter Pan olabilir, aman dikkat !
*
Hardwick'in Gurney'e sürekli olarak 'Sherlock' demesi ve bu yakıştırmayı yapmasına ise kızdım, hiç beğenmedim... Sherlock'un ve Gurney'in olayları çözme şekilleri de beyinlerinin işleme şekilleri de çok farklı... Yazarın Sherlock Holmes'ü referans almasına ne demeli ? Ben kabus diyorum...
*
Yazar bu kitapta soruşturma ve olayı yönetme konusunda Gurney'in üstünlüğünü ve başarısını Jack'in de olaya dahil olmasıyla daha bir ispat etmiş ve göstermiş gibi...
*
Kitapta eleştireceğim bir başka nokta da Peter Pan ismiyle bir Yunanlı ismini bağdaştıramadım ben, bu olmamış gibi geldi... İkinci olarak da şu kadarını söylemeliyim: O Türk kahvesi canım, Yunan kahvesi diye bir şey varsa da o bizimkiyle aynı olamaz... Kitapta sürekli Yunan kahvesi diye bahsedilmiş, umarım bahsettikleri Yunanlıların bizden aşırmaya çalıştıkları Türk Kahvesi değildir :)) Verdon bunlar olmamış... :(
*
Son olarak harika bir polisiye kitap arayıp da bulamayanlara, John Verdon'ı özleyenlere ve kalın bir kitap arayanlara tavsiye edilir efendim... Özellikle polisiye severler, bu kitabı çatır çutur yiyebilirsiniz, o kadar tatlı yani...