Merhaba!

Yeni bir yazıdan daha selamlar, bugün sizlerle okuduğum son kitabın yorum ve eleştirilerini paylaşmak üzere blogumdayım. John Verdon'ın son kitabı Kurt Gölü işte sizlerle...

Henüz alışveriş yazımı yazmadığım için bahsi geçmedi ancak bir süre sonraki karışık alışveriş yazımda muhakkak göreceksiniz, bu kitap bana canımın hediyesi. İlk çıktığından beridir içimin gittiği bir kitaptı - çünkü polisiye roman hastalığımı ve Verdon sevgimi bilmeyen yoktur herhalde - en sevdiğim yazarlarlardan birinin son çıkan kitabı olunca alıp hemen okumak istedim. Ancak o an için bütçem pek uygun olamadı bir türlü, sonra eşim sanki kalbimden geçenleri bilirmiş gibi elinde bu kitapla ve bir de yanında başka bir eşantiyon kitapla çıkageldi :)) Mutluluktan öldüm desem yeridir, hiç beklemiyordum çünkü. Bir de en çok istediğim kitaplardan biri olunca hemen listemde en ön sıraya alıp okudum.
*
Kitabımız, her zaman olduğu gibi Koridor Yayınları'ndan çıkma ve yaklaşık olarak 470 sayfa.



Artık klasik John Verdon-Koridor Yayınları kapaklarına alıştık, bu arada sanırım kitabın orijinal kapağı bu şekilde değil, bu Koridor Yayınevi'nin Tuğçe Emekçi'yle dizayn ettiği bir tasarım sanırım. Çok beğeniyorum, çok başarılı buluyorum, hepsi aynı şekilde tasarlandığı için uzaktan bile kitabın kime ait olduğunu anlayabiliyorsunuz.
*
 Arka kapak da çok başarılı olmuş, zaten kitabın ilk başta konusu beni çekti. Arka kapakta yer alan metinler de kitaba dair çok meraklandırıcı ve ilgi çekici olmuş.


Kitabın biçimsel özelliklerine geçelim: İlk sayfa övgülere yer verilmiş. ardınan kitabın ayrıntılı bilgilerinin yer aldığı sayfa, kitap -yayınevi -yazar isimli bir sayfa sonrasında kitaba ilk kısmıyla giriş yapılıyor. Kitap üç büyük kısımda yer alan 60 bölümden oluşuyor. Üç büyük bölüm ise; Ölümcül Rüyalar, Ceset, Kurt ve Şahin isimlerine sahip. Kitap otta puntoya sahip ve yine pek çok kısımda italik ve normal yazı stilleri göze çarpıyor.
*
Bir yazardan beklentilerinize her zamanki gibi yazar ve eserleri karar veriyor. Yazarımız bana göre ilk kitabıyla çıtayı o kadar yukarılara çıkardı ki sonrasında gelen eserleri biraz sönük kaldılar bu nedenle. Yeni kitabını büyük bir heves ve merakla beklediğim yazarımızın bana göre en güzel eseri ilk kitabı 'Aklından Bir Sayı Tut' idi. Sonrasında benim okuduklarım; Gözlerini Sımsıkı Kapat, Peter Pan Ölmeli ve en son olarak da Kurt Gölü asla o çıtaya erişemedikleri gibi yazarın kalemi de bence gittikçe değişti. Son olarak Kurt Gölü'nde bolca başka bir yazar okuyormuşum hissine kapılmam da bence bundan kaynaklı.


Kitabın konusuna da değineyim: Amerika'nın farklı eyaletlerindeki dört kişi kurt başlı bir hançerle bileklerini kesmiş ve kan kaybından ölmüş bir halde yanlarındaki kurt başlı hançerle birlikte bulunmuştur. Bu kişilerin tek ortak noktaları, öncelikli olarak Kurt Gölü diye bilinen ürkünç bir yerde hipnoz terapisti Richard Hammond'dan hipnoz terapisi görmeleri ve korkunç imgeler içeren bir rüyayı sürekli gördüklerini ileri sürmeleri ve bunu birilerine yazılı ya da sözlü olarak ilettikten sonra intihar etmiş olmalarıdır. Zan altında kalan Hammond kendisini hiçbir şekilde savunmazken ablası Hardwick'i bulur ve olay böylece Dave Gurney'e gelir. Gurney bu ilginç davayı dahil olup olmamak konusunda kararsızdır ancak mesleki içgüdülerine de hakim olamaz ve sonunda bu acayip olayın içindeki bir kedi fare oyununa karışır. Fare olarak...


Konusu gerçekten çok acayip, zaten yazarın en bilindik yazma yöntemi ve kurgu seçimi; öncelikli olarak ilginç ve imkansız olan bir olayı bulmak ve sonrasında da çözmek. Ancak bu kez biraz tökezlediğini düşünüyorum çünkü olayın sonucunda arka kapakta yazılanların bir düzmece olduğu ortaya çıkıyor. Psikolojiyle alakalı olan herkes okumak isteyecektir ama içerisinde çokça psikoloji olduğunu da söyleyemem, yazar sanki öylesine yazmış gibi bir roman olmuş. Konu güzel olsa da işlenişi ve kurguyu hiç sevmediğimi söylemem lazım.
*
Karakter tahlilleri ve kişi tasvirleri her ne kadar başarılı olsa da manzara tasvirlerinde ve mekan çeşitliliğinde büyük sıkıntılar mevcut kitapta. Olayın neredeyse tamamı dağda yer alan Kurt Gölü isimli çok geniş bir alanda geçiyor, bolca dağ evi ve kar mevcut yani. Ancak buna rağmen kitapta olması gereken kar manzara tasvirleri neredeyse hiç yok. Mekan çeşitliliği olarak birbirinin aynı olan birkaç ev ve her şeyin içerisinde geçtiği bir otel var. Çok sıkıcı olduğunu söylemeliyim. Karda mahsur kalınan bir romanda zaten ne kadar eğlence ve hareket olabilir ki?


Bunun dışında kitapta muhakkak dikkatinizi çekecektir inanılmaz bir teknolojiye boğum var; neredeyse her şeyi teknolojiyle çözüyor bu kez Gurney. Droneler, gizli kameralar, dinleme cihazları, telefonlar, internet. Boğulduğumu hissettim, bir bu kitabı okuyun sonra da sönüp Aklından Bir Sayı Tut'u okuyun ne demek istediğimi anlayacaksınız. O sebeple bu özelliği beni inanılmaz sıktı.
*
Kitapta ilk dört yüz sayfa sadece ama sadece okuru çok çeşitli şekillerde oyalamaya yönelik yazılmış. Son elli sayfada da heyecandan uzak bir şekilde olay açıklığa kavuşuyor. Ancak olayın tek bir açıklaması da yok, CIA bile işin içine karıştırılmış ve olay iki kat sıkıcı hale getirilmiş. Her şey öyle basit ve sıradan seçilmiş ki yazar sanki kitabı zorla yazmış. Yani en basitinden şimdiye kadar içinde CIA olup da sıkıcı olabilen tek hikaye olmuş diyebilirim.


Kitap gayet güzel başladı, tanıdığımız karakterler, bildiğimiz ortam ve saçmalıklar şeklinde. Sonrasında inanılmaz kanlı ve vahşi ölümler, oraya buraya saçılan konu, işin içine giren bir dağ tesisi ve sıkıcı günler, sadece diyalogdan ve aynı şeyin tekrar tekrar yorumlanmasından ibaret bir dört yüz sayfa derken kitabın devamı kötü olmuş.
*
Kitapta başka bir yazar okuyormuşum gibi oldum dedim ya, bana en başından sonuna kadar Agatha Christie'yi hatırlattı bu kez kitap. Hem kalem bakımından hem işleniş bakımından hem de olayın bir aileyle ve geçmişiyle alakalı olması ve ailenin içinde geçmesi bakımında ve de ve de en önemlisi -dikkat spoi- katilin uşak çıkmasıyla alakalı olarak kesinlikle bir Christie esintisi vardı. Kitabın sonunun bu kadar basit ve okurla alay eder gibi olmaması gerekiyordu bence.


Eğer hikaye arka kapaktaki şekliyle kalsaydı evet bence çok daha başarılı bir hikaye olabilirdi, sonu itibariyle de böyle bitirilmeseydi okuduğuma değerdi. Ancak yazarın sanki kitabı yazarken biraz kafası karışık gibiymiş de kitabı öyle yazmış gibi olmuş, hikaye başından sonuna kadar çok çeşitli yerlere sapıyor, inanılmaz gereksiz detaylar var, kitabın tamamında bir kasvet zaten var, içim karardı yani :(
*
Beni gerçekten hayal kırıklığına uğratan bir kitap oldu ne yazık ki. Güzel süslenmiş dışı dolu içi boş evlere benziyor, konu sizi kitaba çekiyor ancak okudukça içinin aslında boş olduğunu anlıyorsunuz. Dört yüz sayfa boyunca ha bir şey olacak, ha bir şey değişecek diye çok bekliyorsunuz da Gurney ile Hardwick'in ve diğer karakterlerin yine çoğu teknolojik konuşmalarına şahit oluyorsunuz ve sadece diyalog yer alıyor. Sıkıcı ötesi.


Okumayın demiyorum ama arkasındaki fiyatı verip de almayın sakın. Yazık olur çünkü, benim gibi aslında beyin jimnastiğinden farklı bir yararı olmayan polisiyeleri seviyorsanız bile gidin farklı bir kitap alın bence. Değmez demiyorum ama biraz vakit kaybı gibi oldu sanki. Okuduğuma pişman değilim ama hayal kırıklığına uğramak üzdü biraz.
*
Biliyorum kitabı yerden yere vurmuş gibi oldum ama gerçekten düşüncelerim böyle. Ha bu arada kitapla ilgili okuyan hiç kimseden bir olumlu görüş ya da öneri duymadım daha önce, sanırım pek kimse tatmin olmadı benim gibi. O nedenle okuyunca sizler de aslında gerçek düşüncelerimi yazdığımı anlayacaksınızdır. Bu kitaba Goodreads puanım; 3/5.


Yazım bu şekildeydi, umarım keyifle okudunuz, Yeni yazılarda da görüşmek dileğiyle! Yazımı beğendiyseniz sosyal medyada paylaşmayı ve blogumu sağ üst köşeden takibe almayı unutmayın :) Eğer beni sosyal medyadan da takip ederseniz yeni yazılarımdan ilk haberdar olanlardan olabilirsiniz...

Herkese merhaba !

Bugün günlerden Perşembe ve ben yine klavye başında sizleri bir güzel kitap eleştirisiyle daha buluşturmak üzere bekliyorum, tuşları tıkırdatıyorum :) Sizlerle bugün son zamanların en favori kitabı olan ve benim uzun bir süre önce okuyup bitirdiğim John Verdon'ın son kitabı ' Peter Pan Ölmeli ' nin eleştirilerini paylaşacağım... Umarım bu kitabı merak edenlere bir yol gösterici niteliğinde olur yazım... Daha fazla uzatmadan dilerseniz başlayalım :))
*

John Verdon'ın en son ve en favori kitabı ' Peter Pan Must Die ' - ' Peter Pan Ölmeli ' isimli kitabı Koridor Yayınları'ndan çıkma ve yaklaşık olarak 523 sayfa...
*
John Verdon benim için her zaman farklı bir yazar olmuştur... Onu ilk tanıdığım ' Aklından Bir Sayı Tut ' kitabı, bir dönüm noktası olup yazarı gözümde devleştirmiş ve unutamayacağım kitaplar listesinde her bir kitabı yer almıştır... Yeni kitabının çıktığını görür görmez kitabı edinmek istemiştim, çok şükür ki en son yazdığım kitap alışverişinde de belirttiğim gibi Kadıköy Akmar Pasajı'nda bulup edinebilmiştim... Benim için Verdon kitapları değerlidir...
*
Hal böyleyken yani yazarın kitapları benim için farklıyken elbette ki son kitabından da beklentim bir hayli yüksekti, size kısaca beklentilerinizi karşılayan bir kitap olacağının garantisini verebilirim... Ufak tefek noktalar elbette var olmasına rağmen...
*

Kitap yine bir Koridor kitabı ve kapak yine bir Koridor kapağı... Yine şekiller semboller ve şifrelerle dolu bir kitap... Kitabın aslında olmayan bu kapak tasarımıysa Koridor Yayınları'na ait,doğal olarak orijinal kapakta olmadığından kapağı tasarlayanın kendisinin yakıştırdığı bir ön kapak bu... Bu kısımda sadece 'SUS' kısmını anlamlandırabildim ben... 'SUS' birbirine hiç benzemeseler de kardeş olan Spalter'ları S ile belirtirken, arasında kalan 'U' ise birleşmeyi ya da ayrışmayı da sembolize edebilir diye düşünüyorum... Yine çok beğendiğim ve Verdon kitaplarında Koridor'un yaptığı eşsiz bir emek örneği diyebiliriz...
*
Kitabın ön kapağını beğenirken arka kapağını hiç beğenmediğimi söylemem gerek. Arka kapakta ne yazık ki okuyucunun merakını engelleyen ve Dave'in hareketleriyle ilgili ipuçları sunan kısımlar var.... Bence arka kapakta bilginin dozu bir tık aşağıda olmalıydı... Örneğin; Dave'in cinayeti çözerken bir düğüm olan cinayet mahalline ait kısımda atış yapılan noktadan atış yapılamayacağını bulması bize kitabın orta kısımlarına dair bilgi vererek merakımızı öldürmüş oldu ve bence bilinen bir şeyi okumak benim gibi polisiye severlerin pek de hoşuna gitmez :)
*

Arka kapakta yeterinceden de fazla anlatılmış ama ben yine de kısaca konuya değineyim : Carl Spalter annesinin cenaze töreninde başından vurulur, öncelikle felç olur sonrasında da ölür. Herkes sosyetik güzel karısından şüphelenir, çünkü karısının iş adamını aldattığı bilinmektedir. Jack Hardwick ise bu durumu şüpheli bularak Gurney'in kapısını çalarak yardım ister...Ve ortaya tahmini zor bir manzara çıkar...
*
Kitabımızın konusu da diğer Verdon kitaplarında olduğu gibi oldukça dikkat çekici... Yalnız arka kapakta seri katilin isminin verilmesi kitabın sonuna olan ilginin sadece Gurney'in onu yakalayıp yakalayamamasına çekilmesine neden olmuş... Ben katili önceden bilinen hikayeleri sevmiyorum, yukarıda da söylediğim gibi arka kapağı hiç okumamış olmayı dilerdim...
*
Kitabın sayfa sayısını tam kendime göre buldum... Beni beş yüz ve üstü ancak kesiyor polisiye romanlarda... Özellikle de Verdon'ın kitaplarındaki kadar keyif aldığım romanlarda...
*
Kitabın bir kaç yerinde çeviriye bağlı anlatım bozukluğu dikkatime takıldı, ancak bir taraftan da sayfa 57'deki son paragraftan bir önceki paragraf tam bir çeviri şaheseri olmuş. ::)
*
Kitabın başlangıcında Gurney ve evine dair gereksiz derecede fazla tasvir beni biraz sıktı açıkçası... Köy hayatına olan ilgisizliğimden olsa gerek, ya da şu anki ilgimin Gurney'in evinden ziyade işinde olmasından... :)
*
Kitap üç kısım ve yaklaşık 62 bölümden meydana geliyor... Ve her bir başlık sizi başka meraklara sürüklüyor... Bayılıyorum Gurney'in başlıklarına, hikayenin kendisi kadar merak uyandırıcı...
*
Kitapta yaratıcı benzetmeler de vardı, bana en tanıdık geleni tavuk-sansar benzetmesi oldu... Bu benzetmeyi de gayet yerinde ve uygun buldum...
*
Kitabın ara yerlerinde Madeleine'in arkadaşlarının da gelmesiyle ateşlenen felsefi tartışmalar kitaptaki koşuşturmacaya biraz ara verdiği gibi dozu da gayet makul seçilmiş..Biraz daha uzun olsaymış çekilmeyecekmiş canım :)
*

Romanda Peter Pan'ın tasvirini yetersiz buldum. Bir katille değil de sanki bir gölgeyle yarışıyormuşuz gibi... Ama bu adam sahici, o yüzden Gurney'e biraz daha fazla ipucu gerekiyordu... Oysa yazarımız bu konuda oldukça cimri davranmış... Herhangi bir sivri burunlu, kısa boylu adam Peter Pan olabilir, aman dikkat !
*
Hardwick'in Gurney'e sürekli olarak 'Sherlock' demesi ve bu yakıştırmayı yapmasına ise kızdım, hiç beğenmedim... Sherlock'un ve Gurney'in olayları çözme şekilleri de beyinlerinin işleme şekilleri de çok farklı... Yazarın Sherlock Holmes'ü referans almasına ne demeli ? Ben kabus diyorum...
*
Yazar bu kitapta soruşturma ve olayı yönetme konusunda Gurney'in üstünlüğünü ve başarısını Jack'in de olaya dahil olmasıyla daha bir ispat etmiş ve göstermiş gibi...
*
Kitapta eleştireceğim bir başka nokta da Peter Pan ismiyle bir Yunanlı ismini bağdaştıramadım ben, bu olmamış gibi geldi... İkinci olarak da şu kadarını söylemeliyim: O Türk kahvesi canım, Yunan kahvesi diye bir şey varsa da o bizimkiyle aynı olamaz... Kitapta sürekli Yunan kahvesi diye bahsedilmiş, umarım bahsettikleri Yunanlıların bizden aşırmaya çalıştıkları Türk Kahvesi değildir :)) Verdon bunlar olmamış... :(
*
Son olarak harika bir polisiye kitap arayıp da bulamayanlara, John Verdon'ı özleyenlere ve kalın bir kitap arayanlara tavsiye edilir efendim... Özellikle polisiye severler, bu kitabı çatır çutur yiyebilirsiniz, o kadar tatlı yani...

Herkese merhaba ^^

John Verdon'dan gelen bu ikinci harika kitabı bir saat önce bitirmiş bulunmaktayım. Hemen eleştirisini yazmak istedim. Nerdeyse üç günde bitirdiğim bu süper akıcı romanı herkese tavsiye ediyorum:)

*
Romanımızın ilk önce her zamanki gibi kapak tasarımından başlayalım: Koridor Yayınlarından çıkan kitap 566 sayfadan oluşuyor. Klasik Koridor kapağı olduğundan siyah ve beyaz renklerin hakimiyetini görüyoruz. Yazarın ilk romanındaki gibi bir anagram oluşturulmaya çalışılmış, yalnız ilk romanının aksine bu kez harflerle. Üç sıra üçlü harf dizisinin ilkinde alfabenin ilk 3 harfi, ikinci dizisinde' YAK' harfleri,üçüncü dizisinde ise alfabenin son harfleri dikkat çekiyor. Aslında bu Y-A-K'nin anlamı yokmuş gibi gözükse de belli bir anlamı olduğu kitabın sonundaki olayın kendisinde açıklığa kavuşuyor:) Fazla spoi mi oldu ne? Aman neyse...
Açıkçası bu Y-A-K ile ilgili daha farklı bir bulmaca beklerdim, bulmacalarla dolu deniliyor arka kapakta ama bence 'Akıl Oyunları-Daniel Palmer'da' daha fazla bulmaca vardı..Aslına bakarsanız bence bulmacanın gerçek anlamı da o kitapta. Ben bu kitapta bulmaca falan görmedim:(