Herkese merhaba!

Mutlu ve güzel bir Cumartesi sabahından selamlar...Yine üç dört günlük bir aradan sonra blogumdayım ve yine güzel bir kitap eleştirisiyle karşınızdayım...Kitaplarını kaybetmeme daha doğrusu ptt'nin kaybetmesine rağmen incelik ve nezaket örneği gösteren Kitap Okumak İster Misin'den gelen bu parti tamamen Açlık Oyunları serisine ayrılmıştı... Üç kitap bir arada ve ben...Sanırım mutluluktan havalara uçtum...
*
Açlık Oyunları'yla ilk karşılaşmam tesadüf eseri Avcılar'da otururken bir akşam yalnız başıma televizyon izlerken oldu...Televizyonda tanıştık ve ben yarısını izleyebilmiş olmama rağmen filme kilitlendim, sonunu izlerken epey zorlandığımı hatırlıyorum hatta... Evet, işte tanışmıştık ve benim artık bu filmi ya da seriyi de tutkunu olduğum şeyler listesine ekleme vaktim gelmişti... Kısaca seriye aşık oldum ve hakkında yaptığım araştırmalarla kitaplardan uyarlama olduğunu gördüğümde benim için bu kitapları okumak artık farz olmuş oldu :)
*
*
Kitapları edinmemle birlikte ilk kitabı aynı gün bitirmem bir oldu, çünkü ilk kitap olağanüstü akıcı... Diğerlerini de bir haftada tamamladım ve işte blogumda Açlık Oyunları...
*
Kitapları bir arada yorumlamanın zor olabileceğini düşünmedim değil ama ayrı ayrı yorumlamak hem vakit alacağından hem de aralara başka yazılar girince aralarda kopukluklar olabileceğini düşündüğümden üç kitabı tek bir seri kelimesi altında yorumlamaya karar verdim..
*
Kitapların kapak tasarımları benim için her zaman önemli olmuştur...Bu konuda diğer yorumcu bloggerların yazılarını da okudum ve bir kaçı kapakları basit ve dikkat çekici bulmadığunı yazmıştı... Bense bunun aksine kapakların tam olarak seriyi anlattığını ve bu kitaplar için başka bir kapak tasarımının bu kadar güzel olamayacağını düşünüyorum. Örnek verecek olursak; ilk kitap korkunç bir ortamı ve bu ortamda oynanmaya mecbur bırakılan kısmi olarak esaret altında yaşayan insanları anlattığından Alaycı Kuş rozeti ve ortamı temsil eden siyah arka plan müthiş durmuş...Ayrıca altın rengi ve siyah her zaman çok uyumlu olmuştur...İkinci kitapta Ateşi Yakalamak ismine uydurulmuş kırmızı bir arka plan üzerine havalanmaya hazır bir Alaycı Kuş tasvir edilmiş, son olarak gökyüzü mavisi üzerine özgür kuş da son kitap teması olarak düşünülmüş...Aslında son kitabın sonu bu kadar açık bir şekilde gösteren kapak tasarımını doğru bulmadım...Çünkü kitabı elime ilk aldığımda mutlu son var, diye bağırıyor gibi oldu ama okuyunca kısmi bir mutluluk hatta çok az bir mutluluk olduğunu görüyorsunuz...Her neyse, kapakları beğendim sadece son kitap rengi biraz daha belirsiz bir gri olabilir ya da ilk ve ikinci kitap karışımı bordo olabilirdi diye düşünüyorum...Ama her haliyle güzeller...
*